جعبه در چهار دسته قرار می گیرند. ظروف فیبر جامد دارای یک تخته سفت هستند. جعبه های راه راه ساندویچ در موارد زیر عرضه می شوند: تک جداره، دو رو، انواع دو جداره.
تک جداره از یک فیبر جامد تشکیل شده است که به یک ورق موجدار داخلی لمینت شده است. آن ورق به نوبه خود توسط یک آستر نازک در داخل محافظت می شود.
جعبه کادویی بزرگ نیز در جنس های مختلفی همانند این جعبه ها تولید و عرضه می گردد.
دو صورت یک ساندویچ واقعی است، با دو تخته سفت که توسط یک محیط راه راه از هم جدا شده اند. جعبه های دو جداره، قوی ترین، از اتصال یک یا چند تخته دو طرفه به یک ساختار واحد تشکیل می شوند.
در حالی که محیط راه راه به عنوان یک پرکننده استفاده می شود و به اندازه تخته کرافت قوی نیست، شکل آن به جعبه توانایی فشرده شدن تحت فشار را می دهد – راه راه ها به عنوان بافر عمل می کنند.
بر خلاف کانتینربرد، که همیشه کاغذ کرافت است، مواد مورد استفاده در جعبه های تاشو و تنظیم جعبه جعبه نامیده می شود.
این برای خارجیان صنعت گیج کننده است زیرا جعبه تخته ممکن است کرافت باشد. با این حال، باکسبورد هرگز کانتینربرد نیست.
در نهایت، تخته فیبر بکر سفید شده مورد استفاده در محفظه مواد غذایی مایع، تخته بهداشتی نامیده می شود.
این بسته ها به صورت آماده و آماده تحویل تحویل می شوند. آنها جعبه های سفت هستند که معمولاً در دو تکه جعبه و درب آن هستند و توسط سازنده مطابق با مشخصات کاربر تزئین می شوند.
ممکن است درب به جعبه چسبانده شود یا نباشد. جعبه‌های راه‌اندازی از قطعات به هم پیوسته تخته‌های ضخیم، معمولاً از جعبه‌های درشت که معمولاً از خمیر چوب زمینی حاوی کاغذ باطله ساخته می‌شوند، ساخته می‌شوند.
جعبه از داخل و خارج اندود شده است و ممکن است دارای لایه داخلی یا ساختاری برای نگهداری محصول باشد – به عنوان مثال، جواهرات یا آب نبات.
اداره سرشماری ایالات متحده در گزارش خود در مورد صنعت، هنگام اشاره به جعبه های راه اندازی همیشه از کلمه rigid در پرانتز استفاده می کند.
صنعت کوچک است. جعبه هایی از این نوع همیشه هدفی فراتر از مهار را دنبال می کنند. محصول را ارائه می دهند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.