دامادها پوشیدن لباس عروس شاین را منع کردند!!

در سال 1875 هنرمند بریتانیایی ادوین لانگ تفسیری از صحنه را بر اساس توصیف هرودوت و همچنین تصاویری از مصنوعات آشوری ترسیم کرد.

همه عروس‌های بالقوه در نقاشی لانگ، لباس‌های پرده‌دار به رنگ کرم یا سفید می‌پوشند، در حالی که مردانی که برای آنها پیشنهاد می‌دهند ترکیبی از رنگ‌های تیره‌تر را می‌پوشند.

استفاده از لباس هایی مثل لباس عروس شاین که جنس های بسیار متفاوت از انواع لباس های عروس دارد این روزها بسیار زیاد شده است.

اما این طرح رنگی بیش از هر سابقه تاریخی واقعی به ایده های ویکتوریایی درباره باکره ها و عروسی ها و پاکی مربوط می شود انجمن هایی که تقریباً به طور قطع در دنیای باستان وجود نداشتند.

با این حال، در زمان‌ها و مکان‌های خاص، ایده‌هایی درباره‌ی نوع زیبایی یا فضیلتی که یک تازه‌عروس باید داشته باشد، در داستان، یک اسطوره، بخشی از فرهنگ یا یک ازدواج معروف نقش بسته و سنت‌ها و خرافات شکل گرفته است.

با گذشت زمان، این بارش‌ها به مراسم تبدیل شده‌اند. در بیشتر تاریخ، حتی عروس‌های غربی لباس سفید عروس نمی‌پوشیدند.

در روم باستان، جایی که ازدواج با مهمانی‌ها و ضیافت‌ها برگزار می‌شد یک رویداد اجتماعی مهم، اگر نگوییم یک مراسم مقدس عروس‌ها نقاب‌های بلند زرد تیره روی مدل موی بافته شده شش قسمتی می‌پوشیدند.

حجاب زرد به عنوان رنگ شعله توصیف می شد و بنابراین خود عروس ها مانند مشعل بودند و نور و گرما را به خانه های شوهران جدیدشان می آوردند.

عروس‌های آتنی باستان لباس‌های عروس بلند بنفش یا قرمز روشن می‌پوشیدند که در کمر با کمربندی بسته می‌شد که قرار بود داماد بعداً آن را شل کند و نماد از دست دادن باکرگی او بود.

این ازدواج با یک جشن رسمی و پس از آن یک راهپیمایی مشعل روشن شد که زوج را با کشتی به اتاق عروس رساند.

به محض ورود، به عروس آتنی میوه ای داده شد تا آن را گاز بگیرد، مانند پرسفون که دانه های انار باغ های زیرزمینی را می چشد که او را به شوهر جدیدش، هادس، می چسباند.