برای پرداختن به تاثیر نوشتن بر حافظه، ما سه گروه از شرکت‌کنندگان را که از یک نوت بوک کاغذی یا یادداشت، تبلت الکترونیکی یا گوشی هوشمند و تلفن در مرحله رمزگذاری استفاده کردند، مقایسه کردیم.
بنابراین به هر یک از آنها دفتر سیمی ساده جهت نوشتن و یادداشت برداری دادیم. شرکت‌کنندگان در گروه تبلت از یک قلم استایلوس استفاده کردند.
لازم به ذکر است که اندازه های فیزیکی و مکان های مکانی یک سند برای یک نوت بوک کاغذی ثابت می ماند، در حالی که در صفحه نمایش تبلت یا تلفن هوشمند متغیر می شوند.
علاوه بر این، نه تنها تعامل فیزیکی دست با قلم یا کاغذ در حین یادداشت برداری، بلکه نوشتن واقعی یادداشت ها نسبت به هر صفحه از کاغذ واقعی، اطلاعات رمزگذاری دقیق تری را فراهم می کند، زیرا این اطلاعات می توانند به راحتی پاک شوند و با موارد جدید به روز شوند. اطلاعات روی صفحه نمایش فیزیکی یک تبلت یا گوشی هوشمند.
از شرکت‌کنندگان خواستیم که قرارهای برنامه‌ریزی‌شده را یادداشت کنند، و سپس، پس از یک ساعت که در طی آن یک کار تداخلی را انجام دادند، یک کار بازیابی انجام دادیم که در آن حافظه تشخیص شرکت‌کنندگان را از آن قرارها آزمایش کردیم.
ما همچنین فرض کردیم که تعامل با کاغذ فیزیکی، به جای ویرایش ذهنی/آماده سازی یادداشت ها یا عمل فیزیکی دست خط، اطلاعات اپیزودیک و مکانی یادداشت ها را نسبت به هر صفحه کاغذ واقعی همراه با اطلاعات بصری یا لمسی از کاغذ.
این ویژگی‌ها و نشانه‌های کاغذ می‌تواند به بازیابی اطلاعات خاص کمک کند و بنابراین منجر به افزایش فعال‌سازی در مناطق مشخص شده مغز برای گروه Note در مقایسه با سایر گروه‌هایی که از دستگاه‌های تلفن همراه فاقد چنین فرآیندهایی استفاده می‌کنند، شود.
پیشنهاد شده است که هیپوکامپ و قشر جلوی مغز از عملکردهای مکمل در حافظه اپیزودیک پشتیبانی می کنند و جریان اطلاعات دو طرفه بین این مناطق ممکن است نقش مهمی در یکپارچه سازی و تجمیع اطلاعات فردی داشته باشد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.